Şiirlerim
Kıyı

 

                               -Sivas’ın yanık kokulu çiçeği

 

soğuk, anlardı acının küskün ellerinden

avuçlarımdan dökülürken yüzün

çığlık izlerinin suretini silen

sesim, ah benim karanlık gecem

hercai tozlarıydı düşlerimin

 

kırık bir çizgide bıraktım yaramı

zamanım bitiyor günlerin seyyah

                                                            başıboşluğunda

çocukluğumu gömdüm anısız geçmişimi

hayat, şehrin en kör zamanında çaldığım

                                                                 kapı şimdi

suyu çekilmiş bir havuzun sonbaharıyım

üzerimde ağaçların ıslak örtüsü

kışlarım akşamın buğulu sandığında

uysal bir gölge gibi uzanmakta

 

 

 

bir sır perdesini kaldırıyor

yağmur sesinden çalınan şarkılar

biriktirdiğim sözlerle vurulu bedenim

beni bitiren öykülerde

 

korkunun en ağır makamı

menekşe rengi bir hüzne karışıp

is kokulu sokaklarına dağılırken kentin

çocuktu dumanını soluduğum yaşım